Η κόλαση των ζωντανών δεν είναι κάτι που αφορά το μέλλον,
αν υπάρχει μια κόλαση, είναι αυτή που υπάρχει ήδη εδώ,
η κόλαση που κατοικούμε καθημερινά,
που διαμορφώνουμε με τη συμβίωσή μας.
Δύο τρόποι υπάρχουν για να μην υποφέρουμε.
Ο πρώτος είναι για πολλούς εύκολος:
να αποδεχθούν την κόλαση και να γίνουν τμήμα της
μέχρι να καταλήξουν να μην τη βλέπουν πια.
Ο δεύτερος είναι επικίνδυνος και απαιτεί συνεχή προσοχή
και διάθεση για μάθηση: να προσπαθήσουμε και να μάθουμε
να αναγνωρίζουμε ποιος και τι, μέσα στην κόλαση, δεν είναι κόλαση,
και να του δώσουμε διάρκεια, να του δώσουμε χώρο.”
Italo Calvino, Οι αόρατες πόλεις, εκδ. Καστανιώτης, 2009