Πρέπει κανείς να μάθει να αναλαμβάνει την ευθύνη του εαυτού του, να μάθει να είναι υπεύθυνος, να μάθει την αυτοεξάρτηση.
Εξακολουθούμε να είμαστε οι έφηβοι, τα μικρά παιδιά και τα μωρά που ήμαστε κάποτε. Κατοικούν μέσα μας τα μικρά παιδιά που υπήρξαμε κάποτε. Όμως… Αυτά τα μικρά παιδιά μάς κάνουν εξαρτημένους.
Εμφανίζεται αυτό το μικρό παιδί και γίνεται κύριος της προσωπικότητάς μου:
Γιατί είμαι φοβισμένος,
γιατί κάτι μου συμβαίνει,
γιατί έχω ένα πρόβλημα,
γιατί φοβάμαι,
γιατί τα έχω χαμένα,
γιατί νιώθω ότι η ζωή μου πήγε χαμένη…
Όταν συμβαίνει κάτι τέτοιο, η μόνη λύση είναι να βρεθεί κάποιος, ένας ενήλικος, να με αναλάβει. Αυτός είναι ο λόγος που δεν πιστεύω στην ανεξαρτησία.
Γιατί δεν μπορώ να αρνηθώ το μικρό παιδί που ζει μέσα μου.
Γιατί δεν πιστεύω ότι αυτό το παιδάκι μπορεί στ’ αλήθεια να με αναλάβει.
Πιστεύω, βέβαια, ότι υπάρχει και ένας ενήλικος μέσα μου, όταν είμαι πλέον ενήλικος. Αυτός ο ενήλικος, και όχι κάποιος άλλος, είναι που θα αναλάβει το μικρό παιδί που έχω μέσα μου.
Αυτό είναι αυτοεξάρτηση.
…
Αυτό είναι αυτοεξάρτηση. Να ξέρω ότι έχω ανάγκη τους άλλους, ότι δεν είμαι αυτάρκης, αλλά ότι μπορώ να κρατήσω την ανάγκη αυτή μαζί μου, να την αντέξω, μέχρι να βρω αυτό που θέλω, τη σχέση που ψάχνω, κάτι να με στηρίζει, την αγάπη…
…
Αυτοεξαρτώμαι σημαίνει αποδεικνύω ότι δεν είμαι παντοδύναμος,
ξέρω ότι είμαι ευάλωτος κι έχω την ευθύνη του εαυτού μου.
Εγώ διευθύνω την ορχήστρα, κι ας μην ξέρω να παίζω όλα τα όργανα…
…
Μπορώ να ζητάω τη βοήθειά σου, αλλά εξαρτώμαι μόνο από μένα..
Εξαρτώμαι από τις πιο ενήλικες πλευρές μου για να αναλάβουν την ευθύνη του μικρού παιδιού που εξακολουθώ να είμαι.
Εξαρτώμαι από τις πιο ανεπτυγμένες μου πλευρές για να πάρουν την ευθύνη των πιο ανώριμων.
Εξαρτώμαι από τη φροντίδα του εαυτού μου.
Εξαρτώμαι από τη φροντίδα που απαιτεί ο ενήλικας που είμαι (κι απ’ τον οποίο εξαρτώμαι), για να μη φοβάμαι μήπως μια μέρα με εγκαταλείψει.
Αυτό που συμβαίνει με τον άνθρωπο που υποφέρει, είναι ότι τον έχει εγκαταλείψει ο εαυτός του. Υποφέρει από την εγκατάλειψη των ενήλικων πλευρών του. Το μικρό παιδί έχει μείνει να περιφέρεται άσκοπα, χωρίς να το φροντίζει κανένας, κι είναι αναγκασμένο να ψάχνει εδώ κι εκεί βοήθεια και κάτι παραπάνω απ’ αυτό: εξάρτηση.
Jorge Bucay
Ο δρόμος της αυτοεξάρτησης (Φύλλα πορείας Ι), εκδ.Opera, 2009