Μια μοντέρνα θεατρική ομάδα παρουσιάζει ένα χορευτικό. Εναλλάσσονται σε μια ροή, όπου κανείς δεν ανήκει σε κανένα. Δεν υπάρχουν ζευγάρια. Όλοι μαζί. Άντρες, γυναίκες σε συμπλέγματα που ευρίσκονται σε μια αδιάκοπη κίνηση και εναλλαγή.
Αδιάκοπος χορός. Από αγκαλιά σε αγκαλιά, τα σώματα παραδίδονται απελπισμένα σε περιπτύξεις που διαρκούν ελάχιστα. Σε αγκαλιές που παρέχουν ευχαρίστηση, ανακούφιση και ζεστασιά, αλλά που δεν υπάρχουν. Προσομοίωση ερωτικής σχέσης δίχως έρωτα. Χάπια που ανακουφίζουν προσωρινά τη στέρηση, αυτές οι απελπισμένες προσμίξεις σωμάτων. Εξαφανίζεται ο έρωτας μέσα στην εικονική πραγματικότητα των απρόσωπων σχέσεων. Καταβροχθίζεται ο έρωτας από τη βουλιμική κατανάλωση. Μια πείνα που δεν ησυχάζει, γιατί άλλο επιζητεί.
Αδιάκοπος χορός ερωτικών επαφών, δίχως έρωτα. Ένας αδιάκοπος χορός σχέσεων, που αντιστοιχεί σε αφόρητη μοναξιά που δεν συνειδητοποιείται, γιατί η συγκάληψή της είναι το ζητούμενο. Παράλληλες μοναξιές.
Τα σώματα σπαρταρούν ηδονικά και τα βλέμματα είναι άδεια και σκοτεινά. Ο άλλος είναι κάτι που δεν με αφορά. Όπως δεν τον αφορώ και εγώ. Η φαντασίωση είναι ότι υπήρξαμε μαζί.
Όμως η συν-εύρεση δεν έγινε ποτέ.
Δημήτρης Καραγιάνης, Έρωτας ή τίποτα
εκδ. Αρμός, 2014