Η αγάπη ανάμεσα στους δυο γονείς γεννάει την αγάπη προς τα παιδιά. Ακούει κανείς καμιά φορά ιστορίες για γονείς που η μεγάλη αγάπη που νιώθουν ο ένας για τον άλλον καταναλώνει όλα τα αποθέματα της οικογένειας, μη αφήνοντας για τα παιδιά παρά μερικά ψίχουλα. Αλλά αυτό το οικονομικό μοντέλο αγάπης που δίνει άθροισμα μηδέν, δεν είναι και πολύ λογικό. Το αντίθετο φαίνεται πως ισχύει: Όσο περισσότερο αγαπάς, τόσο περισσότερο ανταποκρίνεσαι στα παιδιά σου, και σε όλους, με αγάπη.
Τα στερημένα από αγάπη παιδικά χρόνια έχουν σοβαρές επιπτώσεις. Τα παιδιά που έχουν στερηθεί τον σύνδεσμο με τη μητέρα, δεν μπορούν ν’ αναπτύξουν τη βασική εμπιστοσύνη που χρειάζονται για να αγαπούν τον εαυτό τους, για να πιστεύουν ότι οι άλλοι θα τους αγαπήσουν ή για να αγαπούν τη ζωή. Όταν ενηλικιωθούν αποξενώνονται, αποτραβιούνται στον εαυτό τους και συχνά ζουν σε σχέση αντιπαλότητας με τους άλλους.
Irvin Yalom, Η θεραπεία του Σόπεναουερ, Εκδ. ΑΓΡΑ, 2005